Szary czytelnik

   Zauważyłem dziwną tendencję. Mianowicie moje ostatnie posty dotyczą problematyki życia po śmierci. Książka której poświęcę ten wpis pomimo tytułu nie będzie dotyczyła tej sfery. " Następny do raju"  Marka Hłasko to druga powieść po „Piękni dwudziestoletni” którą przeczytałem.    Akcja dzieła toczy się w bieszczadzkim obozie kierowców wozów wywożących drewno z lasów. Było to zajęcie szczególnie niebezpieczne o czym świadczy wysoka rotacja pracowników. Z tej pracy odchodziło się tylko w jednym kierunku, kierunku najbliższego cmentarza. Pracować w takich warunkach mogą tylko „wykolejeńcy” i to właśnie ich świat opisuje Hłasko. Oprócz dziurawych dróg i bezdroży, zużytego sprzętu bohaterowie dostali kolejną kłodę pod nogi jaką był dygnitarz partyjny. I w tym miejscu czapki z głów moi państwo. Marek Hłasko kreując Zabawę, bo tak mu było na imię stworzył człowieka. Większość pisarzy poruszających tą tematykę kompletnie dehumanizuje każdego kto choćby zbliżył się poglądami do

   Odległe były to czasy. Po szkole szło się do kafejki internetowej pograć w CS'a, ściągało się sprytnymi sposobami dzwonki i tapety na komórki które zawyżały ich wartość, a na kanałach muzycznych słuchało się muzyki. Wtedy też usłyszałem piosenkę „To my Polacy” hip-hopowego składu Asceteholix. Słuchali jej wszyscy, był to 2004. Tego też roku powstała książka znanego polskiego publicysty Rafała Ziemkiewicza na podobny temat, o wdzięcznym tytule „Polactwo”.    Pana Ziemkiewicza spotkałem w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Łomży w 2012 roku. Promował wtedy jedną ze swoich książek. Spodziewałem się pustek a zastałem prawdziwe tłumy. Na pół godziny przed spotkaniem z trudem znalazłem miejsce siedzące i zawdzięczałem to tylko temu, że część z przybyłych osób stała rozmawiając w grupkach. Publika była bardzo zróżnicowana pod względem wieku jednak ich reakcje były podobne. Na hasło: " Wałęsa" sala wstrzymywała oddech. Na zakończenie zdania: " Był tajnym agentem służb