Szary czytelnik

   Zabawny jest ten nasz świat. Jesteśmy zasypywani gradem taniej erotyki i łagodnej pornografii na każdym kroku. Nasze społeczeństwo wykształciło w sobie dziwną zależność; o współżyciu zwanym z angielskiego „seksem” mówi się dużo i chętnie. Mówią o tym księża i osoby które deklarują życie bez tych uciech. Mówią o tym erotomani gawędziarze i sprośni wujkowie na rodzinnych przyjęciach. Mówią o tym na ulicy i w telewizji. Mówią o tym, bo to naturalne. Pogadajmy o śmierci, też jest naturalna i nieunikniona a jednak opasa ją jakieś niezrozumiałe dla mnie tabu, a przecież wszyscy umrzemy. Jakiś czas temu czytając Życie pożyciu Raymonda Moodiego starałem spojrzeć na to zagadnienie naukowo, dzisiaj chcę być bardziej ludzki. http://images3.okr.ro/auctions.v3/1000_1000/2011/04/06/5/e/676312933041202147064643-5573756-1000_1000.jpg    Znacie takie książki przy czytaniu których towarzyszy wam uczucie, że to one was wybrały? Ja znam. Jedną z takich książek jest "P...

   Wiedziałem, że po "Zapiskach oficera armii czerwonej"  rychło wrócę do twórczości Sergiusza Piaseckiego . Tym razem pod lupę wezmę powieść "Bogom nocy równi" wydaną po raz pierwszy w 1938 roku.  Akcja rozgrywa się w ZSRR, głownie na pograniczu polsko-radzieckim.    „Życie jest nic nie warte bo się zaczyna i kończy” to niewątpliwie myśl przewodnia dzieła. Traktuje ono o życiu polskich szpiegów w czasach dwudziestolecia międzywojennego. Przy czym nie jest to powieść quasi szpiegowska, ani kryminał. Piasecki przedstawia uprawianą przez siebie profesję jak każdy inny zawód. Żaden z szpiegów których poznajemy w książce nie jest Jamsem Bondem. Bohaterowie są wyraźni, zwyczajni, a jednocześnie niesamowici. Pomimo tego, że autor w przemowie ostrzegał by nie doszukiwać się realnych odzwierciedleń postaci wiadomym jest, że miał dobry materiał porównawczy. Główny bohater powieści Roman Zabawa wydaje się mieć wiele wspólnego z autorem. Jak wiele chyba nie będzi...

    Pomimo bliskości publikacji tego wpisu z rocznicą Powstania Warszawskiego ten wpis będzie miał z nim mało wspólnego. Krzysztof Boruń, autor Ósmego kręgu piekieł brał udział w tym bohaterskim wydarzeniu, był nawet członkiem załogi słynnego Kubusia czyli powstańczego wozu pancernego. Samo nazwisko autora raczej niewiele mówi współczesnemu czytelnikowi, jednak pięćdziesiąt lat temu było inaczej. Jego dzieła były tłumaczone na wiele obcych języków, jednak ze względów na klimat polityczny były to języki państw „jedynej słusznej strony żelaznej kurtyny”. Zapewne gdybym żył w tamtych czasach mój felieton "Fantastyka, czyli Disco Polo współczesnej literatury"  nosił by nazwę Science Fiction, czyli pijacka uliczna muzyka współczesnej literatury. Do czego zmierzam? Nie trudno jest się domyślić, że w tamtych latach istniał silny trend na taką gałąź kultury. http://www.antykwariat.nepo.pl/bmz_cache/a/a44d6131d561e9476694b4c1037d5466.image.146x200.jpg     ...