Fantastyka, czyli Disco Polo współczesnej literatury

Od czasu do czasu otrzymuję sugestie dotyczące nowych wpisów na blogu. W głównej mierze dotyczą one szeroko pojętej fantastyki*. W dużym skrócie miłośnicy elfów i innych bajkowych stworzonek domagają się abym przeczytał, polubił oraz napisał notkę np. O takim Panu jak Harry Potter. Tak więc, doczekaliście się. Ten wpis będzie dotyczył fantastyki.

http://breakbrunch.com/lol/5839

1. Nawet Ci którzy nie słuchają Disco Polo znają „Jesteś szalona” itp. Nawet Ci którzy nie czytali, ani nie oglądali Harrego Pottera (jak np. Ja) znają specyfikę tego wytworu. Bum na HP wybuchł gdy miałem jakieś dziewięć lat. Z początku byłem mu przychylny, miałem nawet ochotę przeczytać chociaż pierwszą część trylogii. Gdy jednak moi rówieśnicy zaczęli zaopatrywać się w różne gadżety z nim związane po raz pierwszy zwątpiłem w ludzkość. Miejcie mnie za egocentryka ale ja dalej uważam ,że miotła za 150zł to nie jest gadżet potrzebny dziewięciolatkowi. Nie jest to wytwór mojej fantazji, jeden z kolegów z podstawówki opowiadał mi kiedyś o wymarzonym prezencie na gwiazdkę i była to oczywiście zabawkowa miotła. Szok jakiego doznałem trwa do dzisiaj, bo choć trochę starszy dalej nie oglądałem/czytałem/interesowałem się Harrym Potterem nawet gdy był emitowany na TVNie.
2. Nie mów ,że nie lubisz Disco Polo bo widziałem jak słuchasz! Tak, to racja - słuchanie Disco Polo sprawia mi radość. Podoba mi się twórczość braci Figo Fagot, jak i cała Git Produkcja czy wcześniej SF Skurcz. Sęk w tym ,że nie są to takie gwiazdy Di Polo jakie były serwowane przez Disco Relax. Panowie robią to w formie żartu. Słusznym literackim odpowiednikiem mianuję Jakuba Wędrowycza. Oba te źródła rozrywki wywołują uśmiech na mojej twarzy. Nie biorę treści na serio, ani tym bardziej na poważnie. To lekka lektura, która ma za zadanie bawić. I to zadanie spełnia w zupełności. Lubię także starsze Disco Polo za dystans do rzeczywistości który jest dla mnie swoistą inspiracją.
3. Fantastyka jest spoko, bo wszyscy ją czytają. Ludzie od których słyszę ten argument nie należą do odbiorców muzyki Disco Polo. A więc czy poglądy szerokich mas ludzkości są adekwatne do ich wartości merytorycznej? Nie sądzę. Spójrzmy tylko na wyniki wyborów... Koniec polityki.
4. Nie przeczytałam Potopu bo był za długi i nie czytam lektur. Za to Władca Pierścieni bardzo mi się podobał. Kolejny powiew geniuszu i siły argumentu. Polska trylogia ku pokrzepieniu serc. Pełna cudownych metafor, dynamicznej akcji i świetnie rozbudowanych wciągających wątków nie jest warta atencji czytelnika „jedynej słusznej trylogii” gdzie elfy hasają po baśniowych polach a stworki z dużymi oczkami wraz z pierścieniem prześladują ludzkość. Ja naprawdę próbowałem to przeczytać. Udało mi się obejrzeć ekranizację i oprócz paru przebierańców chodzących po lesie nie było tam NIC ciekawego.
5. Znam się na literaturze bo czytałem Ja Inkwizytor. Brzmi to tak samo autentycznie jak: Znam się na muzyce bo słuchałem Topless. Obie gałęzie to czysta rozrywka. Treść bez przekazu. Jest miło, fajnie i pogodnie ale to wszystko. Szybko wpada w ucho/oko i szybko z niego wypada. Nic ciekawego.
   
   
   Nie uważam się za mądrego człowieka, w gruncie rzeczy jestem idiotą. Tak więc czekam na wasz hejt i pseudo-inteligentne maile próbujące przekonać mnie do wodotrysku mądrości płynącej z fantastyki.

* Obiektem tego wpisu jest popularna fantastyka i rzesze jej kartoflanogłowych czytelników. Nie neguję istnienia „dobrej“ fantastyki. Na jej temat czekajcie w kolejnym wpisie.