Czy to jeszcze rzeczywistość? | Nierzeczywistość - Kazimierz Brandys


Bill Hicks w swoim stendapie opowiedział historię rozmowy z kelnerką: Gdy siedział sobie w barze czekając na posiłek kelnerka dolewająca mu kawy spytała widząc go czytającego spytała: Po co czytasz? Ten odpowiedział jej: By nie być kelnerem.
Nie lubię Billa Hicksa. W mojej opinii to typ komika który na siłę próbuje być śmieszny poniżając innych. Jednak temat nie będzie o Panu Hicksie, ani o sensie czytania bo Ci którzy czytali mój pierwszy post wiedzą czemu czytam. Dla tych którym to umknęło przypomnę, że czytam dla mądrości, inspiracji czy wyrobienia sobie światopoglądu. Dla rozrywki czytam rzadko. To nie będzie wpis o książce której czytanie sprawiło mi przyjemność.
Poszukując opowiadań Lema w szkolnej bibliotece natknąłem się na ciekawy tytuł: Nierzeczywistość. Wydrapana z czeluści biblioteki okładka to szary prostokąt z czerwonym tytułem, rokiem, wydawnictwem i autorem. Brak to jakiejkolwiek grafiki. Na pozór krótka pozycja, format kieszonkowy. Książka to szereg pytań przed którymi stawiany jest narrator, który występuje we osobie autora czyli Kazimierz Brandys. Pytania zawarte są w ankiecie na którą odpowiadają ludzie z różnych części świata a odpowiedzi nagrywane są na magnetofon. Pytany sam decyduje o kolejności i czasie w którym odpowie. Robi to sam bez osób trzecich na pożyczonym sprzęcie. Książka to właśnie spisane słowa z taśmy. Jakbym zachował się, i odpowiedział przed taką ankietą? Czy wyszedłbym na debila czy może osobę oczytaną, elokwentną i błyskotliwą? Tematyka pytań jest różnorodna, od prawicy politycznej do współżycia płciowego. Poruszone są również tematy poważniejsze, ociekające o filozofię; Miłość, śmierć, przemijanie. Ten wpis jest celowo taki krótki. Nie chcę streszczać poglądów aktora, chcę byście poznali je sami czytając Nierzeczywistość.


Jest to nudna i trudna lektura. Stary filozof momentami przynudza jednak ukazuje pogląd na wiele spraw zupełnie inny niż obecnie panujący w społeczeństwie. Polecam wszystkim a szczególnie tym którzy nie mogą zasnąć zachłyśnięci życiem.
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

C. Wright Mills "Wyobraźnia socjologiczna" Obietnica

Obraz
Przeczytałem ten tekst uważnie, w miarę własnych możliwości intelektualnych śledząc i analizując słowo za słowem, ale i tak wiele nie zrozumiałem. Zadałem sobie więc następujące pytanie: „O czym napiszę ten referat?”. Drugim pytaniem, które sobie zadałem było: „Co jest powodem mojego niezrozumienia?” Może to niedobór witaminy B12, a może rozpraszający gwar warszawskich ulic? Nieświadomie zignorowałem kluczowy aspekt, a mianowicie: Kontekst. Tekst został przełożony ponad trzydzieści lat temu i nie wszystkie użyte porównania były dla mnie oczywiste. Bogatszy w tą wiedzę, a także doświadczenia mogłem przeczytać ten tekst raz jeszcze i przetłumaczyć to na „nasze”. Mam nadzieję, że prawidłowo zrozumiałem porządek logiczny tekstu i uda mi się w krótkich zdaniach wyłożyć to co w nim najważniejsze. Wniosek pierwszy: Istnieje podział na problemy i troski. Troski są to przeżycia jednostki i dotyczą sfery na którą ona bezpośrednio oddziałuje. Problemy natomiast przekraczają zasięg jedno
Czytaj więcej

Łomża to Podlasie czy Mazowsze?

Obraz
Łomża to Mazowsze. Łomża położona jest na Mazowszu, jest częścią Mazowsza, administracyjnie należy do województwa Podlaskiego. Jest częścią województwa, co nie znaczy, że leży na Podlasiu. Skąd więc te stereotypy i kto je powiela? Źródło leży w ludzkiej ignorancji. Czy nazwanie łomżynianina podlasianinem to obraza? Tak! Wiele osób może zarzucić mi drobiazgowość, jednakże Car Aleksander mawiał "Kurica nie ptica, Polsza nie zagranica" co wzbudza wiele emocji wśród polaków, a wierzcie mi wśród wielu Rosjan uważa że, Polska nie powinna być niepodległym państwem, a jedną z republik Federacji Rosyjskiej. A czy to nie jest ten sam problem w mniejszej skali?  Wróćmy jednak do historii: Łomża nigdy nie była częścią Podlasia. W swojej historii należała do rozmaitych tworów administracyjnych, jednakże historycznie, kulturowo oraz tożsamościowi była częścią Mazowsza. Tożsamość mieszkańców była i jest kształtowana przez zupełnie inne czynniki niż Białegostoku czy
Czytaj więcej

BASS DIY, czyli gitara basowa własnej roboty #1

Obraz
Jest pewien rodzaj ludzi których darzę szczególną sympatią. To ci żyjący maksymą Alberta Einsteina: " Wszyscy wiedzą, że czegoś nie da się zrobić. I wtedy pojawia się ten jeden, który nie wie, że się nie da, i on właśnie to coś robi." Lata temu trafiłem na stronę mombasa,  której dzisiaj szukałem dobry kwadrans. Okazało się, że dość nieokrzesany facet jest w stanie zrobić coś fajnego. Zbudował bas własnego projektu i piec gitarowy ze starego telewizora, zasilacza komputerowego i radia. Oczywiście internet opluł jego dokonania... Mi się podobało. To właśnie na prymitywnych gitarach z pudełka po cygarach rodził się blues. Mój brat, śmigał jakiś czas na własnoręcznie zbudowanym jesionowym Explolerze, który sustainem miażdżył gitary za 1500zł. Tak więc wiedziałem, że się da. Czemu więc nie spróbować?   Choć od sześciu lat nie utrzymałem się długo w żadnym zespole to będąc w Turcji, grając na ukulele brakowało mi basidła. Postanowiłem zbudować wiosło swoich marzeń. Początkowo miał
Czytaj więcej