Książka, której przeczytanie było katorgą | Wspomnienia z domu umarłych - Fiodor Dostojewski

Na pohybel polityce! Tematem dzisiejszego wpisu będzie dzieło rosyjskiego pisarza Fiodora Dostojewskiego, "Wspomnienia z domu umarłych".

http://www.mojakniga.pl/components/com_virtuemart/shop_image/product/WSPOMNIENIA_Z_DO_503ccf6cee1ee.jpg


Fanów "Zbrodni i Kary" muszę rozczarować. W tej powieści nie uświadczycie motywu odwiecznej walki dobra ze złem i moralnych dylematów znanych z górnolotnej klasyki i innych górnolotnych elementów literatury. Tu raczej wszystko jest... Spójne. Całość postępowania katorżników uznana została za prawdę absolutną i nie podlegającą absolutnie żadnej krytyce. Co jakiś czas pojawia się refleksja dotycząca tęsknoty, albo wyjaśnienie motywów postępowania więźniów, ale to wszystko. Katorga to nie "Prison Break". Nie liczcie więc na mnogość wątków, intrygi i sensację. Klimat bardziej przypomina twórczość Frantza Kafki, uszczuplonej o metafizyczne elementy. Jedna rzecz nie daje mi spokoju. Ciekawe co Fiodor Dostojewski pisząc "Wspomnienia z domu umarłych" pominął, a co wycięła cenzura. Oczywiście, nie ma tam krzty polityki, narzekań na Cara czy rosyjską mentalność. "Sorry, taki mamy klimat?". Dostojewski wie o czym pisze, sam korzystał z usług takiego senatorium. Postaci są autentyczne, ale jednocześnie tak nierealne dla polskiego czytelnika, że trudno się z kimkolwiek identyfikować. "Wspomnienia z domu umarłych" to nie jest ciężka książka wymagająca od czytelnika pewnych zasobów wiedzy czy spostrzegawczości. Jednak daleko temu do ciężkiej literatury.

Pomimo mojej sympatii do rosyjskiej literatury muszę przyznać, że "wspomnienia" czyta się ciężko, nie to co "Pięć lat Kacetu" Grzesiuka. To nie kwestia warsztatu, a osobowości. Grzesiuk był prostym człowiekiem, a tacy chyba lepiej znoszą trudy zniewolenia. Reasumując, Dostojewskiego znać warto. Czytać warto, choć czasami to katorga.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

C. Wright Mills "Wyobraźnia socjologiczna" Obietnica

Obraz
Przeczytałem ten tekst uważnie, w miarę własnych możliwości intelektualnych śledząc i analizując słowo za słowem, ale i tak wiele nie zrozumiałem. Zadałem sobie więc następujące pytanie: „O czym napiszę ten referat?”. Drugim pytaniem, które sobie zadałem było: „Co jest powodem mojego niezrozumienia?” Może to niedobór witaminy B12, a może rozpraszający gwar warszawskich ulic? Nieświadomie zignorowałem kluczowy aspekt, a mianowicie: Kontekst. Tekst został przełożony ponad trzydzieści lat temu i nie wszystkie użyte porównania były dla mnie oczywiste. Bogatszy w tą wiedzę, a także doświadczenia mogłem przeczytać ten tekst raz jeszcze i przetłumaczyć to na „nasze”. Mam nadzieję, że prawidłowo zrozumiałem porządek logiczny tekstu i uda mi się w krótkich zdaniach wyłożyć to co w nim najważniejsze. Wniosek pierwszy: Istnieje podział na problemy i troski. Troski są to przeżycia jednostki i dotyczą sfery na którą ona bezpośrednio oddziałuje. Problemy natomiast przekraczają zasięg jedno
Czytaj więcej

Łomża to Podlasie czy Mazowsze?

Obraz
Łomża to Mazowsze. Łomża położona jest na Mazowszu, jest częścią Mazowsza, administracyjnie należy do województwa Podlaskiego. Jest częścią województwa, co nie znaczy, że leży na Podlasiu. Skąd więc te stereotypy i kto je powiela? Źródło leży w ludzkiej ignorancji. Czy nazwanie łomżynianina podlasianinem to obraza? Tak! Wiele osób może zarzucić mi drobiazgowość, jednakże Car Aleksander mawiał "Kurica nie ptica, Polsza nie zagranica" co wzbudza wiele emocji wśród polaków, a wierzcie mi wśród wielu Rosjan uważa że, Polska nie powinna być niepodległym państwem, a jedną z republik Federacji Rosyjskiej. A czy to nie jest ten sam problem w mniejszej skali?  Wróćmy jednak do historii: Łomża nigdy nie była częścią Podlasia. W swojej historii należała do rozmaitych tworów administracyjnych, jednakże historycznie, kulturowo oraz tożsamościowi była częścią Mazowsza. Tożsamość mieszkańców była i jest kształtowana przez zupełnie inne czynniki niż Białegostoku czy
Czytaj więcej

BASS DIY, czyli gitara basowa własnej roboty #1

Obraz
Jest pewien rodzaj ludzi których darzę szczególną sympatią. To ci żyjący maksymą Alberta Einsteina: " Wszyscy wiedzą, że czegoś nie da się zrobić. I wtedy pojawia się ten jeden, który nie wie, że się nie da, i on właśnie to coś robi." Lata temu trafiłem na stronę mombasa,  której dzisiaj szukałem dobry kwadrans. Okazało się, że dość nieokrzesany facet jest w stanie zrobić coś fajnego. Zbudował bas własnego projektu i piec gitarowy ze starego telewizora, zasilacza komputerowego i radia. Oczywiście internet opluł jego dokonania... Mi się podobało. To właśnie na prymitywnych gitarach z pudełka po cygarach rodził się blues. Mój brat, śmigał jakiś czas na własnoręcznie zbudowanym jesionowym Explolerze, który sustainem miażdżył gitary za 1500zł. Tak więc wiedziałem, że się da. Czemu więc nie spróbować?   Choć od sześciu lat nie utrzymałem się długo w żadnym zespole to będąc w Turcji, grając na ukulele brakowało mi basidła. Postanowiłem zbudować wiosło swoich marzeń. Początkowo miał
Czytaj więcej